Blog | Kancelaria Radcy Prawnego Arleta Dub-Brych

Kochani Mamo i Tato,

Piszę do Was ten list, bo nie wiem już, jak Wam powiedzieć, co czuję. Odkąd postanowiliście się rozwieść, moje życie bardzo się zmieniło, i czuję, że nie mogę sobie z tym wszystkim poradzić.

Pamiętam, jak kiedyś byliśmy razem naprawdę szczęśliwi. Spędzaliśmy czas nad morzem, budowaliśmy zamki z piasku, graliśmy w gry planszowe i oglądaliśmy filmy. Były takie chwile, kiedy czułem, że nic złego nie może się wydarzyć. Mamo, zawsze piekłaś pyszne ciasta, a Ty, Tato, pomagałeś mi składać modele samolotów. Wtedy czułem, że jesteśmy rodziną i że zawsze będziemy razem.

Nie rozumiem, co się stało, że nagle wszystko się popsuło. Nikt mi tego nie wyjaśnił. Nagle zaczęliście się kłócić i przestaliście ze sobą rozmawiać. To dla mnie bardzo trudne, bo nie wiem, co mogę zrobić, żeby było jak dawniej. Nie wiem co siędzieje. Czuję, że tracę Was oboje, bo już nie jesteście tacy, jak kiedyś. Boję się, gdy zaczynacie krzyczeć i czuję się zagubiony, bo nie wiem, co robić.

Przez te wszystkie kłótnie i napięcie w domu nie mogę normalnie żyć. Inne dzieci cieszą się swoim dzieciństwem, a ja cały czas myślę o tym, jak Was pogodzić. Nie mogę się skupić na nauce, bo ciągle myślę o tym, co się dzieje w naszym domu. Chciałbym, żebyśmy znów mogli być razem szczęśliwi, ale nie wiem, jak to zrobić.

Najbardziej boli mnie to, że nie mogę spotykać się z Tatą tak często, jakbym chciał. Inni ludzie decydują, ile czasu mogę z nim spędzać, a ja tego nie rozumiem. Bardzo za Tobą tęsknię, Tato, gdy Cię nie ma. Chciałbym móc sam wybierać, kiedy będziemy razem, bo bardzo mi Ciebie brakuje.

Rozumiem, że już się nie kochacie i nie chcecie razem mieszkać, ale bardzo proszę, żebyście próbowali współpracować w sprawach, które dotyczą mnie. Chciałbym, żebyście przestali się nawzajem obwiniać i mówić mi, kto kogo zranił, i kto jest gorszy. To mnie bardzo męczy i sprawia, że czuję się, jakbym musiał wybierać między Wami, a ja kocham Was oboje.

Bardzo proszę, żebyście mi pomogli, bo nie wiem, jak sobie z tym wszystkim poradzić. Chciałbym, żeby było trochę jak dawniej, kiedy nie musiałem się o nic martwić. Proszę Was, spróbujcie się dogadać, chociaż w sprawach związanych ze mną. To by mi bardzo pomogło.

Kocham Was bardzo i nie chcę Was stracić.

Oczywiście list jest fikcyjny ale nietrudno zauważyć, ile w nim prawdy...